Odwzorowanie walcowe wiernoodległościowe (niestandardowe)

Jest to najprostsze i najbardziej odpowiednie odwzorowanie dla map świata. Południki i równoleżniki są liniami prostymi, rozmieszczonymi w równej odległości od siebie.

Odmianą tego odwzorowania jest w programie opcja Długość/Szerokość Jednostki dokumentu. Centrum odwzorowanie znajduje się na równiku i południku zerowym, przy czym jedna jednostka dokumentu odpowiada 1° szerokości i 1° długości geograficznej.

Kolejnym typem tego odwzorowania jest wymieniona wcześniej siatka kwadratowa równoodległościowa. Jak sama nazwa wskazuje jej pola mają kształt kwadratów. Skalowanie odbywa się w rzeczywistych jednostkach.

Odwzorowanie azymutalne wiernoodległościowe

Jest to dobre rozwiązanie w przypadku obszarów, położonych wokół pewnego punktu o zbliżonej długości i szerokości geograficznej. Linie proste, rysowane od punktu centralnego, odwzorowują odległość geograficzną bez zniekształceń.

Odwzorowanie Transverse Mercator

Jest zalecane w przypadku niewielkich obszarów (północ-południe) wokół wybranego południka. Obszary na mapie, położone dalej na wschód i zachód, są w znacznym stopniu zdeformowane. Południk główny znajduje się na wybranym południku; równoleżnik główny zaś w pobliżu naniesionego obszaru. Skala powinna wynieść jeden lub być zbliżona do jedności (np. 0,9996).

Odwzorowanie Universal Transverse Mercator (w skrócie UTM) jest odmianą odwzorowania poprzecznego Merkatora, dzielącą obszar na południkowe pasy, z których każdy ma 6° długości geograficznej.

Amerykański system SPCS (State Plane Coordinate System) zwykle wykorzystuje odwzorowanie UTM lub stożkowe Lamberta, w zależności od kształtu stanu i jego regionów. Rozróżnia się dwa systemy, oparte na dwóch różnych północnoamerykańskich systemach odniesienia: NAD27 (niestosowany) oraz NAD83 (obecny standard).

Cassini-Soldner

Jest kolejnym dobrym rozwiązaniem w przypadku niewielkich obszarów (północ-południe) wokół południka głównego. Obszary na mapie, położone dalej na wschód i zachód, są w znacznym stopniu zdeformowane.

Odwzorowanie gnomiczne

Jest zalecane dla map nawigacyjnych i małych obszarów wokół wybranego punktu. Zaletą tego odwzorowania jest to, że koło wielkie jest linią prostą na mapie (tj. najkrótszą geograficzną odległością).

Odwzorowanie stożkowe Lamberta

Jest zalecane do odwzorowywania rozległych obszarów (wschód-zachód) pomiędzy dwoma wybranymi równoleżnikami. Zniekształcenie rośnie w miarę oddalania się od wybranych równoleżników.

Amerykański system SPCS (State Plane Coordinate System) zwykle wykorzystuje odwzorowanie UTM lub stożkowe Lamberta, w zależności od kształtu stanu i jego regionów. Rozróżnia się dwa systemy, oparte na dwóch różnych północnoamerykańskich systemach odniesienia: NAD27 (niestosowany) oraz NAD83 (obecny standard).

Odwzorowanie walcowe stereograficzne

Jest zalecane w przypadku odwzorowywania obszarów podbiegunowych. Punkt centralny jest zdefiniowany przez następujące parametry: 90° szerokości geograficznej dla bieguna północnego, natomiast -90° szerokości geograficznej dla bieguna południowego. Można korzystać z innych punktów. Skala powinna wynieść jeden lub być zbliżona do jedności (np. 0,9996).